Kuantum kromodinamiğinin temelindeki ana ilke 6 tip kuark’ın var olması ve onlar değişik şekillerde etkileşmesidir. Kuarklar, güçlü nükleer etkileşime aracılık eden bozon parçacığı, bir gluon şeklinde açığa çıkan güçlü nükleer etkileşim ile birlikte bağlanabilir. Ayrıca gluonlar “glueballs” denilen nesnelerde kuarklar olmadan beraber birleşebilir.
Kuantum kromodinamiği teorisi Murray Gell-Mann için 1969 Nobel Fizik Ödülü ile sonuçlanan, 1950 ve 1960 yılları boyunca geliştirildi (asimptotik özgürlük, 2004 yılında Nobel ödülünü bu çalışma icin paylaşan David Politzer, Frank Wilczek ve David Gross tarafından daha sonra keşfedilmesine rağmen). O zamandan beri deneysel araştırmalar teoriyi güçlü bir şekilde doğruladı ve teoride öngörülmüş kuarkların altı çeşidinin tamamı deneysel olarak laboratuvar ortamında gözlemlendi.
Kuantum kromodinamiği ismi, kuarkların elektrodinamikte bir yük çeşidi gibi davranan, bir renge sahip olması kuralından gelir(Ama isminden başka görünür renkleri ile hiç bir alakasi yoktur). “Cromo” Yunancada “renk” demektir, Yani bu isim bu renklerin birbiri ile etkileşmesi şeklinden gelir.

Kaynak : www.physics.about.com/od/physicsqtot/g/quantumchromo.html