Astronomi Uzmanları bir yıldızın ne kadar uzakta olduğunu ölçmek için paralaks adını verdikleri metodu kullanırlar. Paralaks , bir nesnenin konumunun, gözlemcinin konumundaki değişim nedeniyle, bir referans sistem veya bir dizi nokta yada nesnelere göre belirgin olarak yer değiştirmesi anlamına gelir. Dünyanın güneş etrafındaki dönüşü sırasında , yakındaki yıldızlar daha uzaktaki yıldızlara göre konumlarını değiştiriyor gibi gözükür. Buna paralaks denir. Bu konumdaki değişimi ölçerek ve dünyanın yörüngesinin çapını bilerek, astronomi uzmanları paralaks açısını ölçebiliyorlar.
Paralaks kayması ne kadar küçükse , yıldızların dünyadan uzaklığıda o kadar artıyor. Bu metot sadece bir kaç yüz ışık yılı uzaktaki yıldızlar için geçerli. Yıldızların uzaklığı çok fazla olduğu zaman , paralaks mesafesi ölçülemeyecek kadar küçülür.
100 ışık yılından daha uzak yıldızların dünyadan uzaklığını ölçmek için Cepheid adındaki değişken yıldızlar kullanılır. Bu yıldızlar zamanla parlaklıklarını kaybederler, buda uzmanlara asil parlaklığı hesaplamaya yârdim eder. Astronomi uzmanları, Yıldızın görünen parlaklığını asil parlaklığı ile kıyaslayarak yıldıza olan uzaklığı hesaplıyorlar. Bu metot 1912 yılında Amerikalı astronom Henretta Leavit tarafından keşfedildi ve bu yüzyılın başlarında bir çok yıldız kümesinin mesafelerini ölçmek için kullanıldı.
Kaynak:http://www.windows2universe.org/kids_space/star_dist.html
